Вясновы дзень быў радасьцю даўгі,
Ды скарацеў, зрабіўшыся зімовым.
Цяпер даўжэе ноч маёй тугі,
Яна не падуладная замовам.
Я разумею ноч, а мне яна
Не паспрыяе, не паспагадае.
Тады было сьвятло, была вясна,
Цяпер азябла цемра галадае.
А ўсё таму, што Вас няма са мной,
А Вы былі калісьці ці ніколі,
Былі маёй зялёнаю вясной,
Вясёлаю бярэзінаю ў полі.
Як той бяздушны вецер, я п’янеў,
І быў зялёны я ў сваім наіве.
Быў добры першы гром, і першы гнеў,
І першы сьлед на некранутай ніве.
Штоноч даўжэе ноч маёй тугі,
Радзей вясновае сьвітаньне сьніцца.
Зьвіняць майго адчаю ланцугі.
Самота – беспрасьветная цямніца.
Spring Day was a joy debts
Yes skaratsev, becoming winter.
Who is extended night of my anguish,
It is not subject to the orders.
I understand the night, and I like it
It will not help, will not have compassion.
Then there was light, it was spring,
Now chilly darkness starving.
And all because you do not have with me,
And you were once, or never,
It was my green spring,
Entertainment Berezina in the field.
How heartless wind, I'm drunk,
And I was green in my naivety.
There was a good first thunder and the first angry,
And the first track on the field untouched.
Every night lengthened night of my anguish,
Less spring dawn dream.
my despair chain rattle.
Loneliness - gloomy dungeon.
