Я ведаю, што лісьце ападзе,
Але пакуль ня думаю пра гэта.
І бесклапотным падаецца лета,
І ўжо няма адбою ад надзей.
Непазьбежнасьць восені жыве,
Лёгка зводзіць мары да спакусы,
Адыходзіць, толькі каб вярнуцца,
І сваёй адвечнаю атрутай
Не дае спакою галаве.
Заўтрашняя восень у дзьвярах,
Кожны прычакаў яе па-свойму,
Усіх прымае восень у абдоймы,
Што далей – нікому не вядома,
Хіба, што наступная зіма.
Я ведаю, што прыйдуць халады,
І нават тэрмін ведаю дакладны,
Свой сум да таго тэрміну адкладваю,
Я так раблю ўжо многія гады.
I know the leaves will fall,
But don’t think about it yet.
And carefree summer seems,
And there is no end to hope.
The inevitability of autumn lives on,
Easily reduces dreams to temptation,
Retreats, only to return,
And its eternal poison
Does not give rest to the head.
Tomorrow's fall at the door,
Everyone waited for her in their own way,
Everyone is embraced by autumn,
What's next - no one knows
Is that next winter.
I know the cold is coming,
And even the term I know is accurate,
I postpone my amount until that time,
I have been doing this for many years.
