Калі чорнае восені — змрочнае маці —
Зь неба холадам зорныя вочы бліснуць,
Сам-насам не магу доўга высядзець у хаце....
Да Абрама ў карчму мяне ногі нясуць.
Не гані мяне, жыдзе, паслухай, Абрамку,
Забірай усе грошы, адно не гані!
Лепей грай, што ёсьць сілы, аж да самага ранку,
А я сяду ў кутку і зальлюся сьлязьмі.
Мы любілі стаяць зь Ёй у восеньскі вечар
Пад карчэмным вакном, дзе ты скрыпкай зьвінеў.
Ах, дашчэнту згарэлі васковыя сьвечкі
І заснула навек Яна ў белай труне.
Ах, мой мілы жыдок, каб ты ведаў, Абраме:
Не па струнах жалезных ты смыкам дзярэш,
А па вечна ў душы незагоенай ране...
Ты мне граньнем сваім
проста ў сэрцайка б’еш...
When Black Autumn - Gloomy Mother -
From the cold sky the starry eyes twinkle,
I can't sit alone in the house for a long time ....
My feet carry me to Abram's tavern.
Do not rebuke me, Jew, listen, Abram,
Take all the money, do not scold one!
Better play, that there is strength, until the morning,
And I will sit in the corner and burst into tears.
We loved standing with her on an autumn evening
Under the tavern window where you rang the violin.
Ah, the wax candles burned to the ground
And she fell asleep forever in a white coffin.
Ah, my dear liquid, that thou mayest know, Abram:
Not on the strings of iron you tear the bow,
And forever unhealed wound in the soul ...
You are my face
you just hit your heart ...
