Текст песни Віктар Шалкевіч - Орля

Нібы знаёмая вуліца, нібы знаёмае надвор'е — халодная восень.
Здаецца, пройдзеш колькі крокаў - ув акне гарыць сьвятло: там твае бацькі не спяць.
Як трапіў я ў гэтае дзіўнае напаўмястэчка-напаўвёску
На трыццаць трэцім недарэчным годзе свайго жыцця?

А дванаццатай гадзіне кастрычнік саступае крэсла, лістапад прыходзіць позьні.
Цырымонію пільнуе ставокая, ставухая маўклівая ноч.
Усюды веліч цішыні, і толькі недзе ў вышыні, зьняволеная тэлеграфным дротам, дрыжала нейкая песьня.
Разрывалася на часткі і рассыпалася, як дождж.

Маці кашулю вышывала,
Язьмін ў садзе цьвіў,
Сястра ў дарогу праваджала,
Бацька стары крыжом благаславіў.

Не сухі ліст альховы, ані аркуш паперы, а нібы спалоханая птушка.
Я чуў яе, бачыў яе на ўласныя вочы ў іржавых кратах.
За якімі абразамі, па якіх кутках і каморах, у якіх лясах і пушчах,
Дзе хавалі яе, дзе сьпявалі яе, скуль зьявілася яна?

І вякі бясконцай цемры, вякі дарэмнага чакання, вякі халопства і дурноты,
Вякі сонца і месяца, вякі Вялікага Княства, вякі, калі народ паўстаў,
Благое і добрае, хаўтуры і сьвяты — ўсё разам пераістоцілася ў словы і ноты,
І я не мог сысьці з месца, я застыў, як слуп солі, я слухаў, я маўчаў.

Маці кашулю вышывала,
Язмін ў садзе цьвіў,
Сястра ў дарогу праваджала,
Бацька стары крыжом благаславіў.

Нібы знаёмая вуліца, нібы знаёмыя надворкі — быццам сваё, быццам чужое.
Каля хлявоў, каля гумнаў за маімі плячыма ходзіць восень па склізкіх і голых садах.
Чы затрапеча дубовы лісток на галіне ці скрыпне брамка ў плоце, ці ўпадзе кропля дажджу ў калодзеж —
Я ведаю, гэта мінулае побач, мінулае побач са мною ў шчырых і простых кароткіх радках.

Маці кашулю вышывала,
Язьмін ў садзе цьвіў,
Сястра ў дарогу праваджала,
Бацька стары крыжом благаславіў.

Как знакомая улица, как знакомая погода - холодная осень.
Похоже, сколько шагов - свет огней прыщей: есть твои родители не спят.
Как я ударил это удивительное воссоздание
На тридцать третью неуместный год его жизни?

Двенадцатое ОАО Октябрь уступает стулу, ноябрь приходит.
Церемония является приблизительной Cynce, заложенной тихой ночью.
Везде величие тишины, и только где-то по высоте, проволоке пленника, дрожащую какую-то песню.
Разбить и рухнул как дождь.

Мать рубашка вышивалась
Язьмин в саду Св.
Сестра на пути погашена,
Отец старый крест благословен.

Не сушите угловую букву или лист бумаги, а также испуганную птицу.
Я слышал ее, увидел ее своими глазами в Ржавшем Грео.
За какими иконками, на которые угла и кладовая, в которых леса и леса,
Где они спрятали ее, где ее пел, она появилась?

И никогда не бесконечная тьма, когда-либо напрасно ожидания, стежки и глупые,
Свечение Солнца и Луны, аэропорт Великое герцогство, возраст, когда люди возникли,
Зло и хорошее, охватывание и святое - все вместе пересекли словами и заметки,
И я не мог покинуть место, я застыл как столп соли, я слушал, я молчал.

Мать рубашка вышивалась
Жасмин в саду направляется
Сестра на пути погашена,
Отец старый крест благословен.

Как знакомая улица, как знакомая погода - как будто кто-то другой.
Рядом с Гляватами возле Гуна за моими плечами идут осень на сцеплениях и голых садах.
Chi Court Oak Leakes в поле или скрипт калитки в заборе, или бросить падение дождя в колодец -
Я знаю это прошлое Далее, прошлое рядом со мной в искренних и простых коротких рядах.

Мать рубашка вышивалась
Язьмин в саду Св.
Сестра на пути погашена,
Отец старый крест благословен.