Երբ բաց եղան գարնան կանաչ դռները,
Քնար դառան աղբիւրները Բինգէօլի.
Շարուէ շարան անցան զուգուած ուղտերը,
Եարս էլ գնաց եայլաները Բինգէօլի:
Անգին եարիս լոյս երեսին կարօտ եմ,
Նազուկ մէջքին, ծով-ծամերին կարօտ եմ.
Քաղցր լեզուին, անոյշ հոտին կարօտ եմ,
Սեւ աչքերով էն եղնիկին Բինգէօլի:
Պա՜ղ-պա՜ղ ջրեր, պապակ շուրթըս չի բացուի,
Ծուփ-ծուփ ծաղկունք, լացող աչքըս չի բացուի,
Դեռ չտեսած եարիս,- սիրտըս չի բացուի,
Ինձ ի՜նչ, աւա՜ղ, բլբուլները Բինգէօլի:
Մոլորուել եմ, ճամբաներին ծանօթ չեմ,
Բիւր լճերին, գետ ու քարին ծանօթ չեմ.
Ես պանդուխտ եմ, էս տեղերին ծանօթ չեմ.
Քոյրիկ, ասա՛, ո՞րն է ճամբան Բինգէօլի:
Խոսք`Ա.Իսահակյանի
Когда зеленые двери весны были открыты,
Knar Daran источник бингале.
Sharve Share пройдена заостренные верблюды:
Ярс также пошел в яйрен.
Я скучаю по свету бесценных нами.
Назук учиться, я маленький.
На сладком языке я скучаю по стадам,
Черные глаза - это дерьма.
Воды граната, дедушки губ не открываются,
Цветение протока, плачущий глаз не будет открыт,
Ярис, который еще не видел, не открыт,
Что, некоторые, блубь псинглов!
Я потерян, я не знаком с дорогами.
Дальше озера, река и камень не известны.
Я незнакомец, я не знаком с этими местами.
Соикрист, скажи мне, что такое путь к Бинлу?
Слово А. Ихакян
