ქართული ენის ბგერა ვარ,
ნაკარნახები გულისა,
მონა ვარ ყურებდაჭრილი
სამშობლოს სიყვარულისა.
მინდა , რომ ვიყო მალამო
იმის ჭრილობის წყლულისა,
ათასი ჭირის მნახველის,
ათასჯერ გაყიდულისა.
ან ტოტი ვიყო იმ ვარდის,
ეკლებში ამოსულისა.
რო ზედ ბულბული გალობდეს,
სმენა ტკბებოდეს ყურისა,
ანაც სამსხვერპლო ზვარაკი
ჩვენის წესის და რჯულისა,
ან ერთი თესლის მარცვალი
იმ წინაპართა ხნულისა,
ვინაც სამშობლოს იცავდნენ
და მსხვერპლნი გახდნენ შურისა,
ერში დატოვეს სახელი,
ჭირიმე იმათ სულისა.
მაგრამ არც ერთი არა ვარ,
თქმა მმართებს სინანულისა,
გუდა ვარ, ფიქრთა საწყაო
ძირგავარდნილის ჭურისა.
ლექსი: იოსებ ბაიაშვილის
მუსიკა: გოგოჭურები
uploaded: id6688775
Я звук грузинского языка,
Продиктовано сердцем,
Я раб с отрезанными ушами
За любовь к Родине.
Я хочу быть мазью
Взяв рану язвой,
Тысячи чумных посетителей,
Продано тысячу раз.
Или будь веткой этой розы,
Обросший шипами.
Когда наверху поет соловей,
Услышь ухо,
Или жертвенный алтарь
Наше правило и закон,
Или зерно одного семени
Из предков Хнули,
Кто защищал Родину
И стали жертвами зависти,
Они оставили имя нации,
Чума этих душ.
Но я не из их числа.
Конечно, я сожалею,
Я Гуда, источник мыслей
О погруженном снаряде.
Поэма: Иосеб Байашвили
Музыка: Гогочури
загружен: id6688775
