Калі і зноў пачнуць па сьценах клеіць,
Свае ўлёткі, заклікі і маніфесты.
А радыё і тэлевізар, пачне крычаць,
Як малады над труною нявесты.
Калі турмы праглынуць пацыфістаў,
І ты пачуеш як грукаюць суседу ў дзьверы.
А народ захварэўшы імперскай ідэей,
Пачне з радасьцю хадзіць на парды ды малебны.
Калі сам патрыярх пачне свае спічы,
Бласлаўляючы войска на фронце.
А народ са шчырымі сьлязьмі ў вачах,
Пачне пасылаць маладзёнаў на бойню.
Гістэрычныя дзеўкі на пэроне з кветкамі,
Сустракаць будуць ганаровых забойцаў.
А нязгодныя, прымусова будуць,
У дзьве змены вырабляць кулі для фронта.
Калі перад табою паставяць выбар,
Забіваць за дзяржаву ці загінуць як вораг.
Я веру ў твой правідловы выбар.
Ворагаў дзяржавы стала болей.
When they start gluing on the walls again,
Their leaflets, appeals and manifestos.
And the radio and TV will start screaming,
How young over the bride's coffin.
If prisons swallow pacifists,
And you will hear a neighbor knocking on the door.
And the people fell ill with the imperial idea,
He will gladly go to the prayers and prayers.
When the patriarch himself begins his speeches,
Blessing the army at the front.
And the people with sincere tears in their eyes,
Will start sending young people to the slaughterhouse.
Hysterical girls on the platform with flowers,
Honorary killers will be met.
And those who disagree will be forced to
In two shifts produce bullets for the front.
If you are faced with a choice,
Kill for the state or die as an enemy.
I believe in your right choice.
The enemies of the state became more.
