Я не ведаю, пра што расказваць...
Пра смерць ці пра каханне?
Ці гэта адно і тое ж... Пра што?
... Мы толькі пабраліся.
Яшчэ хадзілі па вуліцы і трымаліся за рукі,
нават калі ў краму йшлі...
Я казала яму: "Я кахаю цябе".
Але я не ведала яшчэ, як яго кахала...
Але я не ведала яшчэ, як яго кахала!
Не ўяўляла...
Ён пачаў мяняцца —
кожны дзень я сустракала іншага чалавека...
Апёкі выходзілі напаверх...
У роце, на языку, шчоках —
спачатку з'явіліся маленькія болечкі,
пасля яны разрасліся...
Слаёчкамі злазіла слізістая...
Плевачкамі белымі...
Колер твару...
Колер цела...
Сіні... Чырвоны... Шэра-буры...
А яно ўсё такое маё, такое любімае!
Пра гэта не расказаць!
Пра гэта не напісаць!
На маіх вачах...
У параднай форме яго засунулі ў цэлафанавы мех і завязалі...
I гэты ўжо мех паклалі ў драўляную труну...
Нават не далі труну абняць...
Поўзаю ля магілы на каленях...
Заўсёды на каленях...
Мне было дваццаць тры гады...
I don't know what to talk about ...
About death or about love?
Or is it the same ... About what?
... We just got married.
Still walking down the street and holding hands,
even if they went to the store ...
I told him, "I love you."
But I didn't know yet how much I loved him ...
But I didn’t know yet how much I loved him!
Didn't imagine ...
It started to change -
every day I met another person ...
Burns went upstairs ...
In the mouth, on the tongue, cheeks -
first there were small sores,
after they grew ...
The mucous membrane came off in layers ...
White spit ...
Face color ...
Whole color ...
Blue ... Red ... Gray-brown ...
And it's all mine, such a favorite!
Don't talk about it!
Don't write about it!
In front of my eyes ...
He was stuffed into a cellophane bag in a ceremonial uniform and tied ...
And this bag was already put in a wooden coffin ...
They didn't even let me hug the coffin ...
I'm crawling on my knees near the grave ...
Always on your knees ...
I was twenty-three years old ...
