Տարիներ հետո քեզ տեսա նորից,
Սիրտս արտասվեց, բայց ժպտացի ես,
Նույն աղջիկն էիր՝ չքնաղ բոլորից,
Հոգուս մտերիմ, հարազատ այնպե՛ս:
Աչքերդ մեղմով հանգչեցին վերաս,
Ես հպարտ ու վես անցա քո մոտով.
Շուրջս ծածանվեց լուսեղեն երազ.
Եվ ետ նայեցի անզուսպ կարոտով:
Սուտ է, նազելիս, չի զատել երբեք,
Երբեք չի զատել մեզ կյանքը դաժան.
Քու՛յր իմ, ամոքիր սիրտս վշտաբեկ,
Տե՛ս, քոնն եմ ես միշտ, քո՛նն եմ հավիտյան..
Лет спустя я снова видел тебя,
Мое сердце закричало, но я улыбнулся,
Были та же девушка, замечательны все все,
Моя душа близка, дорогая.
Ваши глаза с нежными покоями,
Я прошел гордостью и просыпаюсь рядом с тобой.
Я был ослеплен до светлой мечты.
И я оглянулся с необработанным тосками.
Это ложь, Назель, никогда не отделена,
Никогда не отделяйте у нас жизнь жестокости.
Моя сестра, мое сердце горят,
Смотри, я всегда твой, я твой навсегда.
