Янка Купала
А хто там iдзе, а хто там iдзе
У агромнiстай такой грамадзе?
-Беларусы.
А што яны нясуць на худых плячах,
На руках ў крывi, на нагах у лапцях?
- Сваю крыўду.
А куды ж нясуць гэту крыўду ўсю,
А куды ж нясуць напаказ сваю?
- На сьвет цэлы.
А хто гэта iх, не адзiн мiльён,
Крыўду несць наўчыў, разбудзiў их сон?
- Бяда, гора.
А чаго ж, чаго захацелась iм,
Пагарджаным век, iм, сляпым, глухiм?
- Людзьмi звацца.
Yanka Kupala
And who goes there, and who goes there
In such a huge community?
-Belarusians.
And what they carry on their thin shoulders,
On the hands in blood, on the feet in shoes?
- My resentment.
And where do they carry all this resentment,
And where do they show off?
- The whole world.
And who are they, not one million,
Has the resentment taught you, awakened their sleep?
- Trouble, forest.
And what, what did they want,
The despised age, them, the blind, the deaf?
- People are called.