Jeszcze trochę wojny,
trochę wojny w nas,
jeszcze trochę śmierci,
jeszcze jedna śmierć.
Spadał deszcz pod rynnę,
spadał deszczem gniew,
można by się cieszyć,
lecz to chyba grzech.
Kołyszę nad ziemią,
to już ziemi wrak,
morduję dziecko,
powoli skręcam kark,
nieuświadomionym ból wyboru targał mną,
nie byłoby tu miejsca na bezpieczny dom.
Tu jest ciągła wojna,
ciągła w wojnę gra.
Dużo śmierci w koło,
w koło krwawa rdza.
Serce każdej matki
zszywane sznurem zła,
niejednokrotnie w milczeniu raz po raz.
nieuświadomionym ból wyboru targał mną,
nie byłoby tu miejsca na bezpieczny dom.
Tu jest ciągła wojna,
ciągła w wojnę gra.
Dużo śmierci w koło,
w koło krwawa rdza.
Serce każdej matki
zszywane sznurem zła,
niejednokrotnie w milczeniu raz po raz.
Twórcze kaleczenie dusz każdego dnia,
zamiast marcepanu tu na wieki mieszka strach.
Na ramionach świata, spoczywa śmierci cień,
to walka o życie, ciągle dzień za dniem.
Еще немного войны
какая-то война в нас
еще немного смерти
еще одна смерть.
Дождь лил под сточную канаву,
шел дождь гнева,
можно было бы радоваться
но это должно быть грехом.
Я качаюсь по земле
это уже обломки земли,
Я убиваю ребенка
Я медленно выкручиваю шею,
бессознательная боль выбора мучила меня,
здесь не было бы места для безопасного дома.
Здесь постоянная война
постоянная игра в войну.
Вокруг много смерти
кровавая ржавчина вокруг.
Сердце каждой матери
зашит шнуром зла,
снова и снова в тишине.
бессознательная боль выбора мучила меня,
здесь не было бы места для безопасного дома.
Здесь постоянная война
постоянная игра в войну.
Вокруг много смерти
кровавая ржавчина вокруг.
Сердце каждой матери
зашит шнуром зла,
снова и снова в тишине.
Души творческие калечить каждый день,
вместо марципана здесь вечно живет страх.
На плечах мира лежит тень смерти,
это борьба за жизнь, день за днем.
