Светлыя хмаркі — дзеткі прастору —
Ціха па небе плывуць.
Ім незнаёмы слёзы і гора,
Смутак і жаль іх не рвуць.
Ціха і згодна ідуць, небажаткі,
Ўсюды ім сцежкі ляжаць.
Ясныя зоркі, быццам дзяўчаткі,
Скрозь іх валокны глядзяць.
Светлыя хмаркі, рунь залатая,
Дум небясоў чарада!
Вам незнаёма нядоля людская,
Клопат згрызоты, нуда.
Золатам сонца іх аблівае,
Месяц ім срэбра дарыць,
Грозную песню гром iм спявае,
Вецер на крылах імчыць.
Станьце ж вы, хмаркі, над рубяжамі
Нашых палеткаў, шнуроў,
Ў сэрца людское закіньце з дажджамі
Думкі іх верных сыноў
Стэп неаглядны, шыр нелюдзіма,
Вольнае царства вятроў, —
Там вашы сцежкі, там і радзіма,
Дзеткі блакітных стэпоў!
Light clouds - kiddie space -
Quietly across the sky floating.
Tears and grief are unfamiliar to them,
Sadness and regret do not tear them.
Quietly and according to the way, little things,
There are trails everywhere.
Clear stars, like girls,
Through them the fibers look.
Light clouds, golden fleece,
Doom heaven heavens!
You are unfamiliar with human affliction,
Caring remorse, boredom.
The sun shines on them with gold,
The moon gives them silver,
He sings a terrible song to them,
The wind is racing on the wings.
Stand, ye clouds, above the borders
Our flights, cords,
Throw the human heart with the rains
The thoughts of their faithful sons
The steppe is unfathomable, the width is inhuman
The Free Kingdom of the Winds, -
Your trails, your homeland there,
Baby blue steppes!
