Մայրամուտը կյանքի ավետող առաքյալները
ասես ճկված հողմից,քամուց արմատախիլ.
Դեպի ուր են արդյոք տանում արձակ քայլերը`
եզրագիը անդարձ, ելքն անհնար է փոխելը.
Նկատել ես, սիրտդ հաճախ պատում է ահը,
Դու հպարտ էիր ինչպես կոտրված պոչով,
երբևէ հեկտարներ նվաճած այն բահը`
Որը գիտի իր արժեքը- որ ոչ թե լիճ է այլ ծով...
Անցորդ թե բնիկ, համասեռ թե կցորդ,
համառում ես հուսահատ երբ համարում են խորթ,
Խորդուբորդ էր ուղիդ ու ծերությունդ հալածված
հարկադիր անցած բայց համալիր արկած.
Կյանքի մայրամուտ-մահվան լուսաբաց,
Գիտարշավդ բեղմնավոր քո պատմությունն է անցած
Հանցանք- համարժեք պարագրաֆին ապտակ,
Անցավ, բայց հիշվող, օղ ականջին կախ.
Ժամանակը սուղ - դամոկլյան սրի նման,
ներշնչում է վախ ու պատկառանք տարիքդ
Апостолы возвещают жизнь на закате
как будто вырванный с корнем ветер, ветер.
Куда идут шаги прозы?
конец необратим, выход изменить невозможно.
Видишь ли, сердце твое часто от страха бьется,
Ты был горд, как сломанный хвост,
Когда лопата покорила гектары?
Кто знает его цену - что это не озеро, а море ...
Прохожий или родной, однородный или прикрепленный,
вы упорствуете в отчаянии, когда вас считают чужим,
Твой путь и твоя старость преследовали
Вынужденное, но сложное приключение.
Закат жизни-рассвет жизни,
Ваша научная экспедиция плодотворна, ваша история окончена
Преступление - пощечина, эквивалентная абзацу,
Прошло, но запомнилось, кольцо в ухе.
Время похоже на дамоклов меч,
внушает страх и уважение к твоему возрасту
