ԱԽՊԵՐՍ Ու ԵՍ
Անօրեն թուքն է տիրել մայր հողին,
Ի՞նչ սրտով պիտի մտնենք անկողին.
Մամ ջան, չտխրես, շատ չմտածես,
Կռի՛վ ենք գնում՝ ախպերս ու ես։
Մռայլ գիշերն է, նստած ենք փոսում,
Այստեղ հայ քաջի արյունն է հոսում.
Եկել ենք կռիվ, կռվո՛ւմ ենք այսպես,
Խփո՛ւմ ենք թուրքին՝ ախպերս ու ես։
Երբ լուսաբացին թուրքը լեռն է սողում՝
Մեր զիլ հարվածից աշխարհն է թնդում.
Ինչքան պե՛տք լինի՝ կկռվենք այսպես,
Հայ ազգի համար՝ ախպերս ու ես։
Էլ հետդարձ չկա՛, կռիվ է սաստիկ,
Օրհնանքդ տուր մեզ, ու մի լար մայրիկ,
Թե մի օր կտրիդ զույգ արծիվ տեսնես,
Էդ մեր հոգիքն են՝ ախպերս ու ես։
Մամ ջան կբացվեն դռները մեր գոց,
Ոսկի կհագնե սև օրը հայոց,
Ու տո՛ւն կդառնանք հաղթությամբ էսպես,
Ծափով-ծիծաղով՝ ախպերս ու ես։
Мой брат и я
Плевок незаконно захватил родину,
С каким сердцем мы должны ложиться в постель?
Мама родная, не грусти, особо не думай,
Мы с братом будем драться.
Ночь мрачная, сидим в яме,
Здесь течет кровь отважного армянина.
Мы пришли воевать, мы так воюем,
Мы с братом бьем турок.
Когда турок на рассвете ползет по горе:
Мир ревет от нашего крутого удара.
Мы будем сражаться сколько угодно,
Для армянского народа мы с братом.
Назад дороги нет, борьба ожесточенная,
Благослови нас и не плачь, мама,
Если однажды вы увидели пару орлов,
Это наша душа, мой брат и я.
Мама, на пороге двери откроются,
Золото сегодня будет носить армянин,
И мы станем таким домом победы,
Аплодисментами и смехом мы с братом.
