Τούτοσ ο τόποσ είν' ένασ μύθοσ
Από χρώμα και φωσ ένασ μύθοσ κρυφόσ
Με τον κόσμο του ήλιου δεμένοσ
Καθ' αυγή ξεκινά ν' ανταμώσει ξανά
Το δικό του αθάνατο γένοσ
Τούτοσ ο τόποσ είν' ένασ κήποσ
Με κλαμένα παιδιά στη γαλάζια ποδιά
Κάποιασ μάνασ για πάντα χαμένησ
Που συντρόφοι ορφανοί καρτερούν να φανεί
Στο κατώφλι μίασ πόρτασ κλεισμένησ
Τούτοσ ο τόποσ είν' ένασ βράχοσ
Σα σπαθί κοφτερόσ που σοφόσ ο καιρόσ
Θα τον κάνει τραγούδι μια μέρα
Και θα 'ρθουν εποχέσ που οι φτωχέσ μασ ψυχέσ
Το σκοπό του θ' ακούν στον αγέρα
Итак, место - миф
Сделано из цвета и фосо, скрытый миф
С миром солнца связано
На рассвете снова отвечает взаимностью
Его собственный бессмертный род
Итак, место - сад
С плачущими детьми в синем фартуке
Навсегда неудачник
Эти осиротежные спутники стремятся посмотреть
У порога закрыта дверь
Итак, место «один камень
Как меч, который мудрый
Однажды сделает его песней
И они придут в то время, когда наша бедная психика
Его цель услышат в Араре
