Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα
στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα
Κάποιο άγαλμα που μ’ είδε με θυμήθηκε
και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε
Και του μίλησα για σένα και για μένανε
και τα μάτια του βουρκώναν και όλο κλαίγανε
Του ’πα για το φέρσιμό σου και για τα άλλα σου
τα ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου
Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα
Με το άγαλμα ως το δρόμο προχωρήσαμε
μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε
Вчера полуночь и что-то пониженное
В маленькой платалате я встретил тебя
Некоторая статуя, которую вы видели, я вспомнил
И моя боль, чтобы услышать, не отрицал
И я разговаривал с тобой и остаться
и глаза буронана и все плач
«ПА для вашего спойлера и других
непоследовательные ошибки ваши большие
А потом поймал меня богу
это нашло мне тряпку рассвета
С статуей, как путь, мы продолжали
Я говорил мне глаза, и мы разделили
