Εγώ τι και αν κοπώ αίμα δεν τρέχει
Πληγή δίχως ζωή πόνο δεν έχει
Εσύ δεν είσαι εδώ και έχω μουδιάσει
Ζω όμως δεν ζω έχω αδειάσει
Γιατί ο ήλιος ξέχασε να βγει στον ουρανό μου
Και όλο το φως του έχασε για ότι είναι δικό μου
Γιατί ο ύπνος μάλωσε με το μυαλό μου πάλι
Και την ψυχή μου ανάλωσε της μοναξιάς η πάλη
Εγώ δεν προσπαθώ να σε μισήσω
Εγώ που σ' αγαπώ πως να σε σβήσω
Εγώ τι και αν κοπώ αίμα δεν τρέχει
Πληγή δίχως ζωή πόνο δεν έχει
Γιατί ο ήλιος ξέχασε να βγει στον ουρανό μου
Και όλο του φως του έχασε για ότι είναι δικό μου
Γιατί ο ύπνος μάλωσε με το μυαλό μου πάλι
Και την ψυχή μου ανάλωσε της μοναξιάς η πάλη
Я что, если я делаю кровь, не бежит
Ранить без жизненной боли нет
Ты здесь нет, и я оцепенел
Я живу, но меня не опустошен
Почему солнце забыло выйти в мое небо
И весь его свет потерял для этого, он мой
Почему сон снова ругал с моим разумом
И моя душа была дана одиночеством борьбы
Я не пытаюсь тебя ненавидеть
Я люблю тебя, как тебя стереть
Я что, если я делаю кровь, не бежит
Ранить без жизненной боли нет
Почему солнце забыло выйти в мое небо
И весь его свет потерял для этого, он мой
Почему сон снова ругал с моим разумом
И моя душа была дана одиночеством борьбы
