Мы спыняем хвіліны і верым, что можам паспець
І апошнія дні халадоў апускаем павольна
Прызвычаюся я ўяўляць у сваіх марах цябе
Даволі, даволі
Давязі мяне, хлопча, да ЦУМа ці хоць на раён
Бо на плошчу Купалы ў сталіцы ня ходзяць маршруткі
Я на плечы паэту прысяду, нібы матылек
І чакаць меньш што з выраю вернуцца вуткі
Я прашу цябе, вечар, пачакай.
Я хачу калярых сноў
Я хачу, каб твая рука
Замінала мне спаць...
А з Малінаўкі зноўку плывуць туманы
На праспекце Скарыны, ратуючы нашую волю
Мы з паэтам на крылы надзенем сабе кайданы
Ніколі, ніколі, ніколі, ніколі, ніколі... Ніколі, ніколі, ніколі, ніколі...
We spynyaem hvіlіny i verym that mozham paspets
I. aposhnіya dnі haladoў apuskaem pavolna
I have Pryzvychayusya ўyaўlyats svaіh Marach tsyabe
Davolі , davolі
Davyazі myane , hlopcha yes CUM tsі hots for RANS
Bo on The Square Kupala ¢ stalіtsy nya hodzyats marshrutkі
I'm on the shoulders Paet prysyadu , nіby matylek
I. chakats less INTO s expressions vernutstsa vutkі
I prashu tsyabe , vechar , pachakay .
I hachu kalyaryh snoў
I hachu , office tvaya hand
Spaatz Zamіnala me ...
A s Malіnaўkі znoўku plyvuts fogs
On praspektse Skaryna , ratuyuchy nashuyu will
We h Paet wing nadzenem sabe Kaidan
Nіkolі , nіkolі , nіkolі , nіkolі , nіkolі ... Nіkolі , nіkolі , nіkolі , nіkolі ...
