Nad Wisłą gnieżdżą się nędzarze,
W kościołach dobroczynne tłumy.
Arystokraci i bogacze
Topią w wyścigach ciężkie sumy.
Nikt nie wie co naprawdę warte,
Poświęceń po powstańczym dziele.
Rzeckiemu śni się Bonaparte,
Wokulski kocha Izabelę.
Niedożywieni i gruźliczy
Studenci walczą z błazenadą,
Szlangbaum szlachetne weksle liczy,
Patrioci do Paryża jadą.
Trzeba na jakąś stawiać kartę
Ale rozsądniej grać, czy śmielej.
Rzeckiemu śni się Bonaparte,
Wokulski kocha Izabelę.
Świat jest brzemienny w wynalazki
Metale od powietrza lżejsze.
Polacy żyją z bożej łaski,
Piastując myśli niedzisiejsze.
W szaradzie ułożonej żartem
Pogodnych wróżb nie słychać wiele.
Rzeckiemu śni się Bonaparte,
Wokulski kocha Izabelę.
Na zyski apetyty rosną,
Z pomysłów nie wychodzi żaden.
Zyskowna spółka handlu z Rosją
Wzięta za narodową zdradę.
Artyście z Włoch o głosie zdartym
Salon pod nogi zachwyt ściele.
Rzeckiemu śni się Bonaparte,
Wokulski kocha Izabelę.
Prosty kolejarz nie chce pojąć,
Jak można z życiem chcieć się rozstać.
Figurki w oknie sklepu stoją,
Sklep zmienia pana, a świat postać.
W powietrze wylatuje zamek,
Stając się marzeń rozpadliną...
Rzecki umiera weteranem,
Wokulski znika pod ruiną.
На реке Висле гнездятся гнезда,
Благотворительные толпы в церквях.
Аристократы и богатые
Тяжелые суммы тонут в гонках.
Никто не знает, что это действительно стоит
Освящение после повстанческой работы.
Бонапарт мечтает о человеке,
Вокульский любит Изабеллу.
Недоедание и туберкулез
Студенты борются с клоуном,
Слангбаум благородных векселей рассчитывает,
Патриоты едут в Париж.
Вы должны сделать ставку на карту
Но играть умнее или смелее.
Бонапарт мечтает о человеке,
Вокульский любит Изабеллу.
Мир полон изобретений
Металлы легче воздуха.
Поляки живут по милости Бога,
Держа мысли сегодня.
В шараде пошутили
Ярких пророчеств мало слышно.
Бонапарт мечтает о человеке,
Вокульский любит Изабеллу.
Увеличение аппетита увеличивается,
Ни одна из идей не выходит.
Прибыльная торговая компания с Россией
Взятые за государственную измену.
Художник из Италии с раздетым голосом
Гостиная под ногами восторг.
Бонапарт мечтает о человеке,
Вокульский любит Изабеллу.
Простой железнодорожник не поймет
Как ты можешь хотеть расстаться с жизнью.
Статуэтки в витрине стоят,
Магазин меняет тебя, а мир меняет форму.
Замок взлетает в воздух
Стать мечтой с пропастью ...
Рецки умирает ветераном,
Вокульский исчезает в руинах.
