эрегән шәһәргә яңадан туң бәреп,
фонарьлар кабынган чагында,
кытыршы кулларым
бу кичтән элгәре
кагылган сызыклар
тынлыгын сагына.
һәм йөзә кыйшайган
түбәләр өстеннән
әллә ай, әллә ят галәмнәр корабы,
аннан күк йөзенә битараф төс иңә.
син, шуңамы,
тагын ятсынып карадың.
мин, шуңамы,
тар балкон киңлеген
сулап булмас
куе төтенгә тутырдым.
галәмнәр сугышын
кешелек иң элек
бу кичтә үзенә оттырды.
Йолдыз Миңнуллина
снова замерзший в тающем городе,
когда свет горит,
мои грубые руки
до сегодняшнего вечера
пунктирные линии
скучаю по тишине.
и наклонился над поверхностью
над крышами
либо луна, либо инопланетный космический корабль,
затем в небо спускается нейтральный цвет.
ты смеешься
ты снова лег спать.
я так
узкое балконное пространство
не могу дышать
Я наполнил его густым дымом.
война вселенных
человечество в первую очередь
потерянный для себя сегодня вечером.
Ёлдыз Миннуллина
