Дај погледни ми во очиве
ти ќе пронајдеш што не сум рекла ни пререкла,
во овој поглед што го испраќам со стари вистини
а на нив прашини послани од едно време што не умира
а нас не остава за да не стаса и престаса.
А јас не сакам да знам,
не јас не сакам да знам.
Штом други очи ќе не гледаат
со лажни насмевки а длабок презир во мислата,
дека сме случајни и премали
за да ни испрати таков дар за нас судбината.
Не сакам да знам.
Не, јас не сакам да знам
дека ти ќе бидеш сам
кога проклето ти требам,
и штом по тебе умирам
дали некој ќе ме гледа.
Да се плашам веќе несакам
ниту да верувам во туѓи розови сонови,
со сите болки се разминувам
од стари отрови во кадифени фустани.
На овој пат со тебе тргнувам
без да ги понесам со себе старите куфери.
Не, не сакам да знам.
Не, јас не сакам да знам
дека ти ќе бидеш сам
кога проклето ти требам,
и штом по тебе умирам
дали некој ќе ме гледа.
Look me in the eyes
you will find what I did not say or say,
in this respect I am sending it with old truths
and on them dusts sent from a time that does not die
and he leaves us so that he may not come and stop us.
And I don't want to know,
no i don't want to know.
As soon as other eyes see us
with fake smiles and deep contempt in thought,
that we are accidental and too small
to send us such a gift of destiny.
I don't want to know.
No, I don't want to know
that you will be alone
when you need cursing,
and as soon as I die after you
will anyone see me.
I'm not afraid to be afraid anymore
nor to believe in other people's pink dreams,
I go through all the pain
from old poisons in velvet dresses.
This time I'm leaving with you
without taking the old suitcases with me.
No, I don't want to know.
No, I don't want to know
that you will be alone
when you need cursing,
and as soon as I die after you
will anyone see me.
