Биди ми вечерва мојот светол пат
по кој јас ќе патувам и без да свртам глава назад,
одбери песна ти нечујна ко река да ме води, полека.
Побрза од светлоста, не можам да бидам,
ниту повеќе од морето ќе можам јас да видам,
мојот свет е внатре заклучен и никој не го гледа,
во мене дише глас, тоа сум јас.
Искрено лажлива можам јас да бидам
и од себе си подалеку ќе сакам да се видам,
кога зборот си зборува а мислата си бега,
во мене дише глас, тоа сум јас.
Одвреме навреме, мирувам а гледам
чекори на времето од кои често бегам,
сепак длабоко во мене скитник сум и плачам,
кога знам овој глас, тоа сум јас.
Be my bright path tonight
which I will travel on and without turning my head back,
choose a song as inaudible as a river to guide me, slowly.
Faster than light, I can not be,
no more than the sea I can see,
my world is locked inside and no one sees it,
a voice breathes in me, it's me.
I can be honestly a liar
and I will want to see myself further away from myself,
when the word speaks to itself and the thought runs away,
a voice breathes in me, it's me.
From time to time, I rest and watch
steps of the time I often run away from,
yet deep inside me I am a wanderer and I cry,
when I know this voice, it's me.
