Elämä kuin veteen piiretty viiva
Kosketuksesta hajoten
kyyneleiksi särkyen
Askeleiden äänet
kantautuvat kaukaa
Aika pysähtyy
Pelko odottaa huutaen
Älä menetä uskoasi,
ei saa vajota pohjaan
Anna surusi johdattaa
läpi kylmän aikakauden
On aika päästää irti
kahleista menneisyyden
Korkealta ja kovaa
saapuu painajainen
Sateessa kuolleena
silti hiljaa hengittäen
Tuntea ei voi kuin pelkoa
Kylmät kädet koskettaen ilmaa
Aikasi tullut jo on
Silti loppu ei tule itsestään
Älä menetä uskoasi,
ei saa vajota pohjaan
Anna surusi johdattaa
läpi kylmän aikakauden
On aika päästää irti
kahleista menneisyyden
Korkealta ja kovaa
saapuu taas painajainen
Ei saa vajota pohjaan
Kahleissa menneisyyden
Ei saa vajota pohjaa
Kuiluun kuolleen eilisen
Жизнь на водной линии пиифетти
контакт с разложением
Слезы события поломки
шаги звучит
Отчеты издалека
время останавливается
Страх ждет кричать
Не теряй свою веру,
не должен утонуть до дна
Введите свои лиды горе
через эпоху холода
Пришло время отпустить
кандалы прошлого
Громко и
прибывает кошмар
умерший под дождем
все еще спокойно дышит
Не может чувствовать страх
Холодные руки, касаясь воздуха
Ваше время уже пришло
Тем не менее, конец не сам по себе
Не теряй свою веру,
не должен утонуть до дна
Введите свои лиды горе
через эпоху холода
Пришло время отпустить
кандалы прошлого
Громко и
прибывает кошмар снова
Не тонуть до дна
в цепях прошлого
Не тонуть до дна
Бездна умершего вчера
