աչքերիցդ անթիվ
հրթիռներ թիթեռներ
մեկ ցած մեկ էլ վեր
ու այնտեղից ուղիղ
ինչպես թիրախի, գլխիս մեջ
ու դոշիս, մի քանիսն էլ մեջքից
ու շապիկը սպիտակ ներկվեց քո գույնով
քո ձենով ցրվեցին տարածքում
պայթյունի երանգներ
ու լուռ թթվածինը ծածկեց դիմագծերը
ես չեմ ընտրել էս դերը
տենց էր գրված
ինքնամոռաց
հեռու նայելով
ընկնելով ամեն քայլին
շնչելով ամեն վայրկյանը
ինչպես վերջին
ամպերի երակներ
բացվել են ու հոսում են
ու բոլորը խոսում են
ու չեն նկատում
դռան տակ մլավում ա կատուն
անտեր ու անտուն
իրա պես ամեն մեկն ա լինում
իր սրտում պինդ պահում ա ցավերը
ու չի ընտրում իր դերը
տենց ա գրված
ինքնամոռաց
հեռու նայելով
ընկնելով ամեն քայլին
շնչելով ամեն վայրկյանը
ինչպես վերջին
կիսել երկու մասի
ու չգտնել մեկին ում հետ կիսվել կտորների
երկինքը քաղաքի
վերածելով առաստաղի
երբ տուփի միջի վերջինը քոնը չի
ու ոչմեկին չի հասնի
անձայն դառը ճիչը
գոնե քաշում ա ճահիճը
ու կարաս ասես որ նույն տեղում չես դոփում
չես գտնում, չես կորցնում
ու չես ընտրում քո դերը
իրանք կընտրեն քո տեղը
ու կասես տենց էր գրված
безумно
Ракеты бабочки
один вниз
И прямо оттуда
Как в цели, в моей голове
и Дошис, несколько спинных
И футболка была окрашена в твоем цвете
упал в область со снегом
Взрывные оттенки
и молчаливый кислород покрыл особенности
Я не выбрал эту роль
было написано
самостоятельно
Глядя
Падение на каждом шаге
Дышать каждую секунду
Как последнее
Облачные вены
были открыты и текут
И все говорят
И они не замечают
Кошка в мамале под двери
бездомные и бездомные
Всем нравится он
Держит боль в сердце
И не выбирает свою роль
Хасси написано
самостоятельно
Глядя
Падение на каждом шаге
Дышать каждую секунду
Как последнее
Поделиться две части
И не найдите кого -нибудь, чтобы поделиться с пьесами
Небеса в городе
превращение в потолок
Когда последняя коробка не твоя
и не дойдет
Молчаливый горький крик
По крайней мере, потянуть болото
и кара, как будто вы не помещаете в то же место
Вы не обнаружите, что не проигрываете
И вы не выбираете свою роль
Они выберут ваше место
И вы бы сказали, что это было написано
