Қорқыт бабамыздан қалған,
Қобыз - өкініш пен арман.
Тыңдасаң, сыр айтады,
Өкініп мұң айтады.
Оғыз - ұрпақтары тірі,
Қобыз заманының үні.
Бозінген боздағаны,
Жүректі қозғағаны.
Қорқыт, әруағы қозған,
Қобыз, қиялынан озған.
Шежіре шер тартады.
Өнердің алды аспаны.
Қобыз - дүниенің шегі,
Қорқыт - тәңірімнің тегі.
Мәртігін мақұлдатқан,
Өлместің отын жаққан.
Cork is from our ancestors,
Kobyz is repentance and a dream.
You hear, they talk,
He is sad and sad.
Oguz - the offspring are alive,
The tone of the kobyz era.
Pale,
Heart moved.
Scared, excited,
Kobyz is ahead of the imagination.
Chronicle draws.
Pre-art sky.
Kobyz is the end of the world,
Dread is the origin of the god.
Approved the order,
The fire of immortality burned.
