Ад родных ніў, ад роднай хаты
У панскі двор дзеля красы
Яны, бяздольныя, узяты
Ткаць залатыя паясы.
І цягам доўгія часіны,
Дзявочыя забыўшы сны,
Свае шырокія тканіны
На лад пярсіцкі ткуць яны.
А за сьцяной сьмяецца поле,
Зіяе неба з-за вакна —
І думкі мкнуцца мімаволі
Туды, дзе расьцвіла вясна,
Дзе блішча збожжа ў яснай далі,
Сінеюць міла васількі,
Халодным срэбрам ззяюць хвалі
Між гор ліючайся ракі.
Цямнее край зубчаты бора...
І тчэ, забыўшыся, рука
Заміж пярсіцкага узора
Цьвяток Радзімы васілька.
From native fields, from native house
In the manor for beauty
They, helpless, are taken
Weave gold belts.
And for long hours,
Girls forgetting dreams,
Its wide fabrics
They weave Persian style.
And behind the wall laughs the field,
The sky is gaping from behind the window -
And thoughts rush involuntarily
Where spring has blossomed,
Where the splendor of the grain in the clear gave,
Blue cute cornflowers,
The waves shine with cold silver
Between the mountains of a flowing river.
Darker edge of the toothed boron ...
And weaves, forgetting, hand
Married to the Persian pattern
Flower of the Motherland cornflower.
