Հավատա ինչքան քեզա դժվար երկու էտքան էլ ինձ
Ուզում եմ մոռանալ էտ սաղ,դե բաժակները` դու լից
Ու էտ կյանքնա ստիպում մեզ, որ մենք դառնանք անպետք
Բայց դե ինչ արած, համակերպվելնա պետք՝ մեզ
Մեր մեջ էլ չկա լույս
Էտ նրանիցա, որ ինձ էլ չես տեսնում դու ժպտալուց
Պատմության մեջ մեր սիրո՝ դառել եմ ֆենոմենալ
Իսկ հիմա խնդրում եմ քեզ, այլևս ինձ չմոտենալ
Պետք չէր
Սաղ անիմաստ էր մեր մեջ ու լիքը վեճեր
Տեսածդ հեչ էր դեմը իմ տեսածի
Մեկա էլ չեմ հավատում քեզ մի խոստացի
Գիտեմ զրոյա էտ սաղ՝ հասկացել եմ ես ինքս
Չեմ արտահայտվի այլևս ինչքան էլ զգամ կարիքդ
Դե էս էլ սենց տարիքա՝ կանցնի կեթա, էս էլա անցողիկ
Բայց մենք մեր ձեռքերից երջանկությունը տե՛ս բաց թողինք
Չկա էտ մեկը, մի վախտ կար ոնց հաց ու ջուր
Բայց էտ մեկը էտ ‹
Верь, как тяжело ты слишком много для меня
Я хочу забыть де, де очки, вы не
И жизнь ET заставляет нас стать бесполезным
Но хорошо, нам нужно прийти к срокам с нами
В нас нет света
Эфир ты не видишь, я буду мягким
В истории нашей любви становятся феноменальными
И теперь, пожалуйста, вы больше не подходите ко мне
Не нуждался в
Это было бессмысленно в нас и полный споров
Вы видели, что я видел?
Я тоже не верю
Я знаю ноль этс, я сам понял
Я больше не выразим себя, независимо от того, сколько я чувствую ваши потребности
Ну, это возраст, KETA пройдет, эта эла
Но мы видим, что счастье наших рук пропустила
Никто не один, там был хлеб и вода.
Но et One et <
