Текст песни Marco Borsato - Opa

Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa,
hij vertelde me dan altijd een verhaal.
Of we gingen samen naar de golven kijken,
en de mensen kenden opa allemaal.
Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen,
om een hondje dat daar speelde op het strand.
En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen,
Of daar vechten met een weggewaaide krant.

En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen,
lange einden heel gezellig hand in hand,
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
naast mijn opa's grote stappen in het zand.

Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.

Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat,
ze nooit meer op.

Duizend golven spoelden over opa's stappen,
het zijn alleen m'n eigen voeten die daar staan.
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen,
en ik weet nog wat ik met hem heb gedaan.

En zo is opa toch een beetje blijven leven,
want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven,
dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd.

En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen,
lange einden heel gezellig hand in hand,
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
naast mijn opa's grote stappen in het zand.

Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.

Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat,
ze nooit meer op.

Я часами сидел в кресле моего дедушки,
он всегда рассказывал мне историю.
Или мы вместе наблюдали за волнами,
и люди все знали деда.
Да, я помню, как мы могли продолжать улыбаться,
для собаки, играющей на пляже.
И это только начало лаять на волны,
Или драться там с раздутой газетой.

И поэтому мы часто шли, ничего не говоря,
длинные концы очень уютные рука об руку,
а потом я оглянулся и увидел мои маленькие ножки
рядом с большими шагами моего деда в песке.

Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не гуляет,
и я несу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего деда, лежащего, как молчаливая белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он никогда больше их не спасет.

Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не гуляет,
и я несу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего деда, лежащего, как молчаливая белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он
они никогда не кончатся.

Тысячи волн омывают шаги деда,
там стоят только мои ноги.
Но я все еще знаю его истории и его шутки,
и я помню, что я сделал с ним.

И вот как дедушка остался жив,
потому что вы никогда не потеряете воспоминания снова.
И он дал мне много хороших советов,
так что он навсегда останется моим дедом.

И поэтому мы часто шли, не говоря много,
длинные концы очень уютные рука об руку,
а потом я оглянулся и увидел мои маленькие ножки
рядом с большими шагами моего деда в песке.

Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не гуляет,
и я несу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего деда, лежащего, как молчаливая белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он никогда больше их не спасет.

Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не гуляет,
и я несу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего деда, лежащего, как молчаливая белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он
они никогда не кончатся.