Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείσ δε θα με περιμένει
Οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
Τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
Αέρασ θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιοσ θ' αποκοιμηθεί μεσ στα ερείπια τησ ολύνθου
Θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
Μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορεσ κι οι λωποδύτεσ
Ζητιάνοι εταίρεσ και προφήτεσ μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τισ κουβέρτεσ στη μασχάλη
Κι αργοκουνώντασ το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
Χωρίσ βουλή χωρίσ θεό σαν βασιλιάσ σ' αρχαίο δράμα
Θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
И если я выйду из этой тюрьмы, никто не будет ждать меня
Дороги будут пустыми, а мое государство более иностранным
Кафе все закрыты, и мои друзья
Воздух будет позировать мне, и если я выйду из этой тюрьмы
И солнце заснет в руинах
Они будут выглядеть как вещи мифа, моих друзей и врагов
Мраморы будут стоять в риторах и светильниках
Нищие и шарики встают
Перед воротами я буду жить с одеялом на подмышках
И медленно моя голова, я приветствую охранника
Отдельный дом Бога как царя в древней драме
Я скажу слово и письмо перед воротами, я буду жить
