Ήρθε η κάρμεν στην αθήνα
Ιμπέριο αρτζεντίνα
Την κληρονομιά να πάρει
Του αντώνη του βαρκάρη
Απ' το τρένο μόλισ φτάνει
Τρέχει στο πασαλιμάνι
Την βαρκούλα ν' αντικρίσει
Τα κουπιά τησ να φιλήσει
Κι που γύριζε η καημένη
Βλέπει κατατρομαγμένη
Μεσ την βάρκα τον αντώνη
Τα πανιά του να απλώνει
Αντωνάκη μου βαρκάρη
Ταυρομάχε παλικάρι
Ζεισ ακόμη ή γελιέμαι
Σε θωρώ κι αναρωτιέμαι
Κάρμεν κάρμεν μη φωνάζεισ
Μη με βλέπεισ και τρομάζεισ
Να πεθάνω ήταν κρίμα
Κι έκανα το ψευτοθύμα
Кармен приехала в Афины
Империум Арми
Наследие
Антонис из Варкариса
Поездом с влажным досягаемостью
Бежать на пасалимани
Лодка, чтобы увидеть
Твои весла, чтобы поцеловаться
И когда ублюдок обернулся
Видит
Через лодку Антонис
Его паруса, чтобы распространяться
Антонаки, мой лодочный человек
Бык
Я все еще живу или смеюсь
Я в и удивляюсь
Кармен Кармен
Не вижу меня и напугана
Умереть было позором
И я сделал ложный взгляд
