Σκόρπισαν οι ώρεσ στου χρόνου τισ αιώρεσ
Σαν τ' απανωτά τσιγάρα που κάναμε μεσ στο σταθμό
Σπίθα απ' τ' αστέρια στα παγωμένα χέρια
Το σαράκι που σε τρώει και ξαναφέρνει γυρισμό
Σαν καραβάκια χάρτινα οι χαρέσ
Βουλιάζουν άτυχα σε μέρεσ βροχερέσ
Το φάρμακο που καίει τισ πληγέσ
Είναι γραμμένο σε αυτοσχέδιεσ συνταγέσ
Κι εσύ πιεσ την υγρασία που στάζουν οι οροφέσ
Την πίκρα πού 'χω μεσ στο στόμα πιεσ
Πήρεσ το κορμί μου και την απόγνωσή μου
Κάτω απ' το σβηστό φανάρι και σε δωμάτιο δανεικό
Κι έγινε ο χρόνοσ δραπέτησ δολοφόνοσ
Σαν τισ φλόγεσ του αναπτήρα που κάψανε το σκηνικό
Саке того времени было разбросано
Как комковатные сигареты, которые мы сделали на станции
Искра от звезд в замороженных руках
Обувь, которая ест вас и возвращает поворот
Как лодки бумаги
К сожалению, они погружаются в дождливые дождь
Препарат, который сжигает бурный
Написан в импровизированных рецептах
И вы нажимаете на влагу, которую капели потолки
Горечь, которую я имею во рту
Ты взял мое тело и мое отчаяние
Под фонарем и в заимствованной комнате
И это стало временем убийцы
Как зажигалка, которая сжигала сцену
