Puoli tuntia aikaa,
tykin laulu kun raikaa.
Kohta kuulla voi räjähdyksiä vaan.
Pieni sininen kuori,
sen sai sotilas nuori.
Kotipuolesta kirjeen hän sai rakkaaltaan.
Jo äänet taistelun
kuuli, avas kirjeen
ja luuli kaipuun sanoja sieltä löytyvän.
Hän voinut ei tietää,
että murheeseen
vie tää, kirje sininen, riveiltä sen luki hän:
Anna anteeksi mulle,
tahdon tunnustaa sulle:
sua en odota, toista rakastan.
Jälkikirjoitus pieni,
nyt vie kauas mun tieni,
sodi rauhassa vain, sinut pian unohdan.
Lensi kranaatti uusi,
poika tuskissaan huusi:
posteljooni, miks kirjeesi hain.
Antaa kuoleman tulla,
syytä elää ei mulla.
Tuosta kirjeestä ammottavan haavan sain.
Kirjeen sinisen vuoksi,
kohti kuolemaa juoksi.
Meille huusi näin: tykinruuaksi jään.
Luodin voimasta taipui,
maan syleilyyn vaipui.
Kirjeen palaset tuuli pois vei mennessään.
Полчаса,
Песня Tyke пока гараж.
Предмет, чтобы услышать, могут взрывы, но.
Маленькая синяя раковина,
У него есть солдат молодой.
Домашняя сторона письма он получил свое любимое.
Уже звуки боя
Слышал, Avas письмо
и думал, что слова загара находятся там.
Он не мог знать,
что для печали
Возьмите это, письмо синее, занимает его прочитать:
Простите меня,
Я хочу признаться в Sulle:
Суа, я не ожидаю, повторяю, я люблю.
Повторномагазин маленький,
Теперь возьмите далекую луну,
Соди в мире только, вы скоро забудете.
Летал граната новой,
Мальчик в его боли крикнул:
Мой постальдок, почему твоя буква акула.
Дает смерть, чтобы прийти,
Причина жить не с тобой.
Из этого письма к ране у вас есть.
Из-за синего письма,
к смерти побежал.
Мы кричали так: пушка льда.
Сила пули согнула, чтобы согнуть,
Объятия Земли упали.
Письмо буквы ветра из ветра.
