Verellä kirjoitettu kirja elämän
Käsissä sodan maailman luojan
Yli kuluvan talven voiko kuoleva jaksaa
Haavoittuneenakin susia kutsuen
Eikä miekka paranna metsien haavoja
Näin kirjoitettua ei verettä päätetä
Kuuntele, kuinka huudot kaikuvat
Vastarannalla aamuun ei odoteta
Maasta savea, taivaalta tuhkaa
Tulesta uhrit poltetun maan
Merestä aallot, taivaalta pisarat
Tulen henget rauhoittamaan
Ei kukaan meihin ole katsonut aikoihin
On ruoska repinyt pilvet halki
Rotat juoksevat kannella maailman
Kauna saaliiden silmistä leiskuu
Kun idän varjo lännestä lankeaa
Ja saastunut mieli kunniaa hakee
Jäästä syntynyt on ajettu tuleen
Tulen tekijät mustaan hukkuneet
Ei kukaan sano että näkisi tulevan
Ei kukaan sano jos pelkää
Kallioihin pirstokaa kirveet
Päätänne riiputtakaa, heikot polvistukaa
Syvään lihaan nahkanne luokaa
Ryveten häpeässä lapsenne uhratkaa
Ihmisen tahto kuin rauta taivuttamaton
Riiputtaa päätään kurja luotu virheetön
Se pelkää, mutta kuolee taistellen
Puolesta jumalten joita itse tunne ei
Odottaa voittajan täytyy
Voidakseen sanansa tuuleen heittää
Vuoret liikkuvat harvoin
Ei niitä siirrä yksin vahvinkaan
Vain hetken teidän liekkinne roihuaa
Katso, se hiljaa hiipuu, maan tuhkin koristaa
Syvyys kylmä viimeisen hehkun tukahduttaa
Kutsutko kuoleman sen vielä kerran herättämään
Sitä vielä itket kun synkän vieraan taloosi laskit
Siipensä levittämään kauniin elämäsi ylle
Sen yhdellä henkäyksellä poistamaan
Aseisiin, sen te kuulette aina
Teidän verellänne tämä maa peitetään
Se on polku, jota pitkin teitä seurataan
Niin kauas kuin pimeys jaksaa kantaa
Paikkanne lunastakaa, ette koskaan ole vapaita
Arkuissanne lapsenne kannetaan
Sataa ihmisen viha jumalten niskaan
Vahvemman oikeus vahvemman tappaa
Puolusta kotiasi, tuholle uhraa rakkaasi
Polta maa takanasi ennen kuin poltat itsesi
Sataa ihmisen viha jumalten niskaan
Punaiset pilvet sumentavat taivaan
Näin kaikki päättyy, kuumuus maan tyhjiin imee
Näin kaikki päättyy, näen sen nyt
Punainen taivas rotat saartaa
Verellä kirjoitettu kirja elämän
Käsistä sodan maailman luojan
Kansi hiiltyneenä laskettu maahan
Sanat sanomattomiksi tehty
Näin kaikki päättyy, näen sen nyt
Tämä sivu on viimeinen
Näin kaikki päättyy, tyhjään ja unohdukseen
Eikä kukaan tänne palaa
Книга жизни написана кровью
Она в руках творца мира войны
Зима еще пока не отступает
Взывает к волкам, когда ранена
Меч не вылечит ран у леса
Что написано, не исполнено кровью
Слышишь эхо военного клича
Берег напротив не станет ждать зари
Пепел с неба, глина из земли,
Жертвы сгоревшей земли от огня
Волны из моря, с неба капли дождя
Чтоб умилостивить духов огня
Никто не смотрел на нас сверху
Но кара тучи разверзла
Крысиные гонки на палубе мира
Злобный огонь в глазах жертвы
Когда запад бросает тень на восток
Пока ум помутненный славы лишь ищет
Рожденный изо льда к огню теперь ведом
Создатели огня все утопают в черном
Никто не скажет, что видит впереди
Никто не скажет, что боится
Расколите ваши топоры о камни
Склоните головы и встаньте на колени
Сбросьте кожу, чтобы плоть раскрыть
Заливаясь стыдом, принесите детей своих в жертву
Воля человека прочна, подобно стали
И рожденный безупречным может голову склонить
Пусть страшно ему, но умрет он в сражении
Во имя богов, что не знал никогда
Победителю нужно дождаться момента
Чтоб бросить ветру слова
Так редко двигаются горы
Но даже сильнейший не в силах их сдвинуть один
Твое пламя пылает, но знай, что однажды
Угаснет оно, чтоб землю пеплом покрыть
В глубокой стуже последние искры затухнут
Хоть смерть позови, чтобы их найти и раздуть
Ты заплачешь, что страшного гостя пустил
Он раскрыл свои крылья над жизнью красивой твоей
Задув ее одним своим дыханием
К оружию, всегда будешь слышать
Они землю зальют твоей кровью
По этой тропе тебя будут гнать
Покуда тьма сможет достать
Борись за себя, ты не будешь свободен
В твоем гробу твоих же детей понесут
Ярость человека брошена богам
Небо затмили красные тучи
Вот, как все погибает, жар землю сметает
Вот, как все погибает, я вижу теперь
Красное небо крыс окружает
Книга жизни написана кровью
Из рук творца мира войны
В сгоревшем переплете на землю легла
И слова ее стали немыми
Вот, как все погибает, я вижу теперь
Эта страница будет последней
Вот, как все погибает, уходя в пустоту и забвение
И никто никогда не вернется.
