Katkennut terä kädessäni,
verivana rinnallani.
Vain tyhjä huotra maahan tallattuna
seuraa kun lähden taas.
On vihollinen kaadettu,
voittamaton voitettu.
Veistettyä lihaani pelko jäytää.
Tuo viima hyytävä
nimeäni kuljettaa.
Punainen veri piirtää
merkin maahan routaiseen.
Vuoren rinnettä
huurre kapuaa.
Kuin hetkeään odottaen
laelle kotka vain jää.
Taas vaihtaa tuuli suuntaa,
se vainajia syleilee ja kivet murentaa.
On metsä autio
ja pilvet paenneet.
Katson henki höyryten
kun kaikki hiljalleen jäätyy.
Vain viima hyytävä
nimeäni kuljettaa.
Lopulta tiedän sen
mitä tulin täyttämään.
Vuoren rinnettä
taivas kuristaa.
Pelotta tarkkailee hän
jonka siivet vielä kantavat.
Yksin tuulta vastassa
seisoo orpo taistojen.
Siintää metsä keihäiden
rannassa taivaan punaisen.
Se raivo lailla ukkosen
silpoo rivit nöyrtyvien.
Sudet talosta kuoleman
suovat henkäyksen viimeisen.
Yksin tuulta vastassa
on lapsi tuon teurastuksen.
Ei vanhus sano sanaakaan,
vain haaskalinnut taivaalla tarinansa tuntevat.
Multaan hautaan kappaleet
raudan väsymättömän.
Matkan lopussa ei jäljelle jää mitään.
Vielä viima hyytävä
lauluani kuljettaa.
Merkki routaisessa maassa
aikaan katoaa.
Vuoren rinnettä
huurre kapuaa.
Kuin hetkeään odottaen
laelle kotka vain jää.
Siivet revitty mutta kynnet valmiina
loppunsa kohtaamaan.
Sodan maailmaa
pimeys kuristaa.
Pelotta tarkkailee hän
jonka silmät vielä näkevät.
Сломанный клинок в руке,
кровавый рядом со мной.
Только пустые ножны растоптаны о землю
следуй, когда я снова уйду.
Враг свергнут,
непобедимый победил.
Страх перед моей резной плотью замирает.
Эта линия замерзает
нести мое имя.
Красная кровь рисует
знак к земле морозный.
Склон горы
морозные царапины.
Как ждать момент
на вершине орла остается только.
Опять ветер меняет направление,
он обнимает мертвых и дробит камни.
Там лесная пустыня
и тучи разбежались.
Я смотрю, как дух дымится
когда все медленно замирает.
Просто линия замораживания
нести мое имя.
В конце концов, я это знаю
то, что я пришел исполнить.
Склон горы
небо душит.
Он бесстрашно наблюдает
чьи крылья все еще несут.
Один против ветра
постоянные сиротские бои.
Оттуда лес копий
на пляже с красным небом.
Он бушует, как гром
искажает черты скромного.
Волки из дома смерти
дать последний вздох.
Один против ветра
дитя этой бойни.
Старик не говорит ни слова
только хищные птицы в небе знают свои истории.
Плесень в могильных следах
железо неутомимо.
В конце поездки ничего не остается.
Все еще круто
мои песни несут.
Знак в морозной земле
время исчезает.
Склон горы
морозные царапины.
Как ждать момент
на вершине орла остается только.
Крылья разорваны, но гвозди готовы
конец к лицу.
Мир войны
душит тьма.
Он бесстрашно наблюдает
чьи глаза все еще видят.
