Neuro Dubel - Марскі Чалавек
-------------------------------------
І рэк, і азёраў мы маем зашмат.
А мораў няма, акіянаў няма.
А мне дык нічога, а быў чалавек,
Што з гэтай прычыны закончыў свой век.
А мне дык нічога, а быў чалавек,
Што з гэтай прычыны закончыў свой век.
Ён тут нараздіўся і вырас ён тут,
Але ў Карабельны пайшоў Інстытут.
Усе акіяны і моры скарыў,
І вось на Радзіму вярнуўся стары.
Усе акіяны і моры скарыў,
І вось на Радзіму вярнуўся стары.
Хадзіў ён хістаўся па цвёрдай зямлі,
Нібыта па хісткім ідзе караблі,
А мора ня бачыў - гарэла душа,
І ромам душыў ён душэўны пажар.
А мора ня бачыў - гарэла душа,
І ромам душыў ён душэўны пажар.
Вось так і сканаў між азёраў і рэк
Тутэйшы, але ўжо марскі чалавек -
Ляжыць у сваёй беларускай зямлі
Ў драўляным апошнім сваім караблі.
Ляжыць у сваёй беларускай зямлі
Ў драўляным апошнім сваім караблі.
Neuro Dubel - Sea Person
----------------------------------------
И реки, а озера у нас слишком много.
И там нет океанов.
И так ничего, и был человек
Что эта причин закончила его возраст.
И так ничего, и был человек
Что эта причин закончила его возраст.
Он был написан здесь, и он вырос здесь,
Но корабль отправился в институт.
Все океаны и море подъема,
И вот дом вернулся к старику.
Все океаны и море подъема,
И вот дом вернулся к старику.
Он шел по разгуливанию на твердой земле,
Якобы шаткой идет корабли,
Море не видно - сожженный душ,
И ром задохнул он мирным огнем.
Море не видно - сожженный душ,
И ром задохнул он мирным огнем.
Так и сканирует между озерами и реками
Тутший, но море человек -
Лежит на их белорусской земле
В деревянном длине для его кораблей.
Лежит на их белорусской земле
В деревянном длине для его кораблей.
