Երբոր բացվին դռներն հուսո,
Եվ մեր երկրեն փախ տա ձմեռ,
Չքնաղ երկիրն մեր Արմենիո, -
Երբ փայլե յուր քաղցրիկ օրեր.
Երբոր ծիծառն իր բույն դառնա,
Երբոր ծառերն հագնին տերև`
Ցանկամ տեսնել զիմ Կիլիկիա,
Աշխարհ, որ ինձ ետուր արև:
Տեսի դաշտերըն Սուրիո,
Լյառն Լիբանան և յուր մայրեր.
Տեսի զերկիրըն Իտալիո,
Վենետիկ և յուր գոնդոլներ.
Կղզի, նման չիք մեր Կիմպրիա
Եվ ո'չ մեկ վայրն է արդարև
Գեղեցիկ քան զիմ Կիլիկիա,
Աշխարհ` որ ինձ ետուր արև:
Հասակ մը կա մեր կենաց մեջ,
ՈՒր ամենայն իղձ կավարտի.
Հասակ մը, ուր հոգին ի տենչ`
Հիշատակաց յուր կարոտի.
Հորժամ քնարս իմ ցրտանա,
Սիրույն տալով վերջին բարև`
Երթամ ննջել հիմ Կիլիկիա,
Աշխարհ` որ ինձ ետուր արև:
Когда дверь открыта,
И мы бежаем нашу страну зимой,
Чудесная страна нашего Армения, -
Когда светится яркие дни.
Когда росток поворачивает свое гнездо,
Когда деревья носят лист
Хочу увидеть Зим Килисию,
Мир, который идет за мной.
Смотрите поля Сурио,
Лиран Ливан и Юрсоны.
Смотреть Зеркиро Италия,
Венеция и ЕГУ Гондольс.
Остров, такой начальник наших ципсов
И ни одно место не имеет праведных
Красивая, чем Зим Силиция,
Мир - это то, что вы следуете за мной.
В нашем тосте есть высота,
Где всего наилучшего?
Высота, где душа желает:
Он упомянул его тоска.
Моя дрель будет холодной,
Пожалуйста, давая последнее привет
Я ложусь спать в Килисии.
Мир - это то, что вы следуете за мной.
