muziko: V. Sapojnikov
traduko: J. Zaznobina
Enigme eksusuras apudborda ond’,
Gitaro spiras ĉe la fajro lasta.
Hodiaŭ adiaŭas ni ĉe mara bord’.
Ne povas adiaŭon mi prokrasti.
Radio verda de la sunsubiro.
Tra pluvaj nuboj glitis ĝi hazarde.
La verdan stelon tralumis mire
Sur fajra flamo, kiu brulas arde.
Al mi vi diru ion ĝisrevidan.
Ne renkontiĝos ni dum tuta jaro.
Kaj ne rigardu min vi kun sopiro.
Ĝis novaj revoj — nepre en tendaro.
Ne tristu kamarad’ ĝis renkontiĝo.
Salutoj, adiaŭoj kune estas.
Ne povas homoj vivi sen disiĝoj.
Ne povas ili sen amikoj resti.
Mi volas vivi kun amikoj miaj —
Esperantistoj miaj verdastelaj.
Kaj trinkas mi pro amikeco tia,
Kiu kunigos nepre nin, fidelajn.
Rebriloj de la fajro balanciĝas
Sur foliaro verda kaj tenera.
Vespero lasta baldaŭ jam finiĝos,
Sed restos niaj steloj kaj esperoj.
Музыка: V. SaoPonikov
Перевод: J. Zaznobina
Enigmely утомительный край ond ',
Гитара дышит в последнем огне.
Сегодня мы уезжаем в Mara Bord.
Я не могу отложить до свидания.
Радио зеленый от заката.
Через дождливые облака поскользнулись с аварией.
Зеленая звезда трахала скота
На огне пламенем, который ожоги arde.
Позвольте мне сказать что-то для меня.
Не встретимся на нас целый год.
И не смотри на меня с тосками.
До новых снов - обязательно в лагере.
Не тратить Камарад до встречи.
Привет, прощание вместе есть.
Разве люди не могут жить без разделения.
Они не могут без друзей остаться.
Я хочу жить с друзьями
Эсперанты мои гринмены.
И пить меня за дружбу такие,
Кто только присоединится только к нам, верным.
Рибрильи пожарных качелей
На листва зеленый и нежный.
Вечер длится скоро закончится,
Но наши звезды будут оставлены и надеются.
