Εγώ χειμώμες δε φοβήθηκα ποτέ μου
ποτέ δεν έβαλα νερό μεσ΄στο κρασί
εγώ δε γέρνω με το φύσημα του ανέμου
και δεν θα αλλάξω επειδή το θες εσύ
Δικαίωμα μου να γυρνώ στο σπίτι τα χαράματα
δικιά μου είναι η ζωή και μου ανήκει
εγώ δεν είμαι απ΄αυτούς που ξεγελάς με κλάματα
εγώ είμαι μάτια μου απ΄τη Θεσσαλονίκη
Εγώ δε ζήτησα βοήθεια από κανένα
μονάχος στάθηκα σαν δέντρο στο βοριά
μπορεί να έδειξα το πάθος μου για σένα
μα δεν μπορείς να μου αλλάξεις τα μυαλά
Δικαίωμα μου να γυρνώ στο σπίτι τα χαράματα
δικιά μου είναι η ζωή και μου ανήκει
εγώ δεν είμαι απ΄αυτούς που ξεγελάς με κλάματα
εγώ είμαι μάτια μου απ΄τη Θεσσαλονίκη
I was never afraid of winters
I never put water in the middle of wine
I do not lean with the wind
and I will not change because you want it
My right to return home at sunrise
life is mine and it belongs to me
I am not one of those who deceive by crying
I am my eyes from Thessaloniki
I did not ask for help from anyone
I stood alone like a tree in the north
I may have shown my passion for you
but you can not change my mind
My right to return home at sunrise
life is mine and it belongs to me
I am not one of those who deceive by crying
I am my eyes from Thessaloniki
