Geçmiş kırık pencere , kızgınken kırdığın
gelecek umutla besleyip karaladığın kağıdın
hayallerin gerçeğe yansıyışı temmuzun sıcaklığı
gördüklerin ve ciddiyetin gözyaşıdır kadının
Hayat uzun bir yol ise nerde durak diye sorarsın kendine
durmak istersin çünkü su gibi zaman dönmek yok geriye
keşkelerin bol söylemek istediklerin çok uzat elini maziye
yada siktir et herşeyi çık albinondan bak önüne
Nerede çocukluğun yada nerede mutluluğun
nerede bilirmisin nerede hayattan koptun
ilk doğduğunda nur gibi toptun
büyüyünce anladın ki argodaki gibi hayat aslında bi toptur
Hikayenin büyük bi kısmı kayıp ben hep kitaptım
pişmanlıklarla dolu sayfalarımı yırtıp attım
acıları silip yerine merhem dokudum sana yasaktır
bana doğru gelenler sana yanlış doğrular hitaptır
verse 2 :
Düşünemiyorsan yak sigara yada yanıkken söndür
tokatı yiyince anlarsın yaşam bir ağaç yaşadığın yer hep köktür
karanlık senin odan aydınlık olan göktür
acı umut vaad eder umut ise ilk baharda yaprakları döktü
ciğerlerin yarısı olmadığını düşün
belki anlamana yardımcı olur bu benim düşüm
bir insan asla sevmez onu zoraki yapan gücü
felsefem anlık değil gittiği yere kadar sürdür
umudun melodisi temmuz 26
yaş 18 epidemik salgın
yaşam mücadelesi sorumluklar kamburum yatkın
dert tasa yok ilerisi malesef bel altı
dramatize edilmiş hayatımın 32 barlık öyküsü
kurgusal gerçeklik yok pedro yeraltı köylüsü
sevdiğimin eldivenleri olsun bana ördüğü
18 yılda öğrendiğim tek şey umutla beklemek ölümü
Geçmiş kırık pencere , kızgınken kırdığın
gelecek umutla besleyip karaladığın kağıdın
hayallerin gerçeğe yansıyışı temmuzun sıcaklığı
gördüklerin ve ciddiyetin gözyaşıdır kadının
Hayat uzun bir yol ise nerde durak diye sorarsın kendine
durmak istersin çünkü su gibi zaman dönmek yok geriye
keşkelerin bol söylemek istediklerin çok uzat elini maziye
yada siktir et herşeyi çık albinondan bak önüne
Nerede çocukluğun yada nerede mutluluğun
nerede bilirmisin nerede hayattan koptun
ilk doğduğunda nur gibi toptun
büyüyünce anladın ki argodaki gibi hayat aslında bi toptur
Hikayenin büyük bi kısmı kayıp ben hep kitaptım
pişmanlıklarla dolu sayfalarımı yırtıp attım
acıları silip yerine merhem dokudum sana yasaktır
bana doğru gelenler sana yanlış doğrular hitaptır
Стих 2:
Düşünemiyorsan yak sigara yada yanıkken söndür
tokatı yiyince anlarsın yaşam bir ağaç yaşadığın yer hep köktür
karanlık senin odan aydınlık olan göktür
acı umut vaad eder umut ise ilk baharda yaprakları döktü
ciğerlerin yarısı olmadığını düşün
belki anlamana yardımcı olur bu benim düşüm
bir insan asla sevmez onu zoraki yapan gücü
felsefem anlık değil gittiği yere kadar sürdür
umudun melodisi temmuz 26
yaş 18 epidemik salgın
yaşam mücadelesi sorumluklar kamburum yatkın
dert tasa yok ilerisi malesef bel altı
dramatize edilmiş hayatımın 32 barlık öyküsü
kurgusal gerçeklik yok pedro yeraltı köylüsü
sevdiğimin eldivenleri olsun bana ördüğü
18 yılda öğrendiğim tek şey umutla beklemek ölümü
