Παράπονο στα μάτια μου κι απόψε η μοναξιά
παράπονο που ξέρω πως δε θα με θυμάσαι πια
κι αν πονάω δε σε νοιάζει
Κι απόψε οι αναμνήσεις πήραν σώμα και ψυχή
κι είναι απέναντί μου και με ρωτούν γιατί
τόση αγάπη έκανες δάκρυ
Σ' αγάπησα πολύ πιο πάνω κι από μένα
συγγνώμη αν εσύ δεν το κατάλαβες στιγμή
τα όνειρά μου μάζεψα σαν φύλλα σκορπισμένα
τι κρίμα που μου γκρέμισες όσα είχα φανταστεί
Ξαφνικά Θεέ μου πόση ερημιά
άδικο για μια καρδιά που για σένανε χτυπά
ίσως φταιω εγώ που για σένα ακόμα ζω
Μέσα μου αιμορραγώ που δεν είσαι εδώ
κι όσο με ξεχνάς με πονάς
Complaint in my eyes and loneliness tonight
complaint that I know you will not remember me anymore
and if I'm in pain you do not care
And tonight the memories took on body and soul
and they are in front of me and they ask me why
so much love you shed a tear
I loved you much more than me
sorry if you did not understand for a moment
I gathered my dreams like scattered leaves
what a pity that you tore down what I had imagined
Suddenly my God how desolate
unfair for a heart that beats for you
maybe it's my fault that I still live for you
I'm bleeding inside that you are not here
and as long as you forget me you hurt me
