Dzień gaśnie w szarej mgle.
Wiatr strąca krople z drzew.
Sznur kormoranów w locie splątał się,
Pożegnał ciepły dzień,
Ostatni dzień w mazurskich stronach.
Zmierzch z jezior żagle zdjął.
Mgieł porozpinał splot.
Szmer tataraków jeszcze dobiegł nas,
Już wracać czas.
Noc się przybrała w czerń.
To smutny lata zmierzch.
Już kormorany odleciały stąd,
Poszukać ciepłych stron,
Powrócą wiosną na jeziora.
Nikt nas nie żegna tu.
Dziś tak tu pusto już.
Mgły tylko ściga wśród sitowia wiatr,
Już wracać czas.
День растворяется в сером тумане.
Дует ветер, падает с деревьев.
Запуталась нитка летящих бакланов,
Прощался теплый день,
Последний день в мазурских краях.
Сумерки сняли паруса с озер.
Туман распутывал ткань.
Ропот аира до нас еще не дошел,
Пора вернуться.
Ночь потемнела.
Печальные летние сумерки.
Бакланы уже улетели
Ищите теплые стороны,
Весной они вернутся к озерам.
Здесь с нами никто не прощается.
Сегодня здесь так пусто.
Только ветер гонит туманы среди тростников,
Пора вернуться.
