რა ვიღონო რით ვუშველო იარებს
ეგ თვალები სულ ჩემს თვალშინ ტრიალებს
ცრემლის ნამი რა ვქნა მე არ მასვენებს
ლხინის დროსაც ეგ სახე არ მასვენებს
ვგრძნობ უშენოდ წლები როგორ მაკლდება
გამიღიმო მითხარ რა და დაგაკლდება
არა არ მსურს მოწყენილი გიხილო
ამას მიჯობს სამარეში მიხილო
მოხიბლული მაგშენ თვალით წამწამით
განა ვლოთობ არ იფიქრო ეგ წამით
დღე ვდარდობ და ღამე დავეხეტები
მე მიჯნური ღობე ყორეს ვედები
ტატოსავიტ ლექსს ვწერ არა მწყინდება
შენზე ფიქრი არასდროს მომწყინდება
სულის ვარდოიცი რა ფაქიზი ხარ
თვალს გავახელ ზედ წამწამზე მიზიხარ.
Что я могу сделать, чтобы помочь пряже
Эти глаза всегда закатываются мне в глаза
Слезная роса Что мне делать, я не отдыхаю
Даже во время Лхини это лицо не отдыхает.
Я чувствую, что скучаю по годам без дома
Улыбнись, скажи мне, что и ты будешь уменьшен
Нет, я не хочу видеть тебя грустным
Лучше увидеть это в могиле
Очарованы твоими глазами ресницами
Ты думаешь, тебе не стоит думать ни на секунду
Я волнуюсь днем и ночью
Обожаю забор из Вед
Я пишу Татосавит стихотворение не больно
Мне никогда не надоест думать о тебе
Soul Vardoits Какая ты нежная
Я смотрю на твои верхние ресницы.
