Калі ідуць на абардаж,
І поўніць полымя прасцяг
Да верху мачты — экіпаж
Цвікамі прыбівае сцяг.
Даўно здалася — нават сталь, —
І толькі зараз — мы памром
Пад сцягам, што ў прадонні хваль
Знікае разам з караблём.
Ў крыві краіны нашай бель,
Прыходзіць час смяротных сноў,
І нашай волі карабель, —
Няскораны, — ідзе на дно.
І сёння ў вечны наш працяг,
У неба на світанні дня
Уздымуць нас, як волі сцяг,
Якому й богу нельга зняць.
У.С. Караткевіч
When on board,
And fill the flames
To the top of the mast - a crew
Nails nail the flag.
It has long seemed - even steel -
And only now - we will die
Under the banner that is in the shed of the waves
It disappears with the ship.
In the blood of our country our whiteness,
The time of the deadly dreams comes,
And our will ship, -
Unblemished - goes to the bottom.
And today into our eternal continuation,
To the sky at dawn
They will lift us up like a flag of freedom,
No god can be removed.
US Karatkevich
