У цёмнай кватэры гіне чалавек
Бяз шпрыцаў гераіну.
Без атрутных рэчываў і стрэлаў у сьпіну
У цёмнай кватэры гіне чалавек.
Мяккая коўдра, столь і падлога,
Зачынены дзверы.
Звонку здаецца ня цяжка паверыць
У Бога.
Табе здаецца гэта сьмешным…
Сьляпыя вочы…
Куды вы…
крочыце…
Людзі?..
Тэлеэкран дрэсыруе, праграмуе пачуцьці.
Смоўж мысьленьня цягне нізку болю скрозь грудзі.
І цела адкрыта, распранута й безабаронна. А людзі?
Іх твары размыты. Усё ўсё роўна…
Ня будзе за шкарлупінай сьвядомасьці. Хто там, што там?
Хам. Золата ці пазалота там?
Ён не павінен нічога вам,
Разбуральнікам уласнага храма,
Хамам.
Трэба жыць неяк. Асэнсаванае нешта
зьнешне
рабіць.
Ня піць, канешне.
Заставацца мужчынам,
Не дазваляць сабе сьмех без прычыны.
У сутоньнях самотна, размовы з сабой,
Нікога навокал.
Падэшваю лёсу схаваны ад вокаў,
Ад вокнаў.
Табе здаецца гэта сьмешным…
Сьляпыя вочы…
Куды вы…
крочыце…
Людзі?..
A man dies in a dark apartment
Without heroin syringes.
No poisons and shots in the back
A man dies in a dark apartment.
Soft blanket, ceiling and floor,
The door is closed.
From the outside it seems not hard to believe
In God.
You find it funny…
Blind eyes…
Where are you…
walk…
People? ..
The TV screen trains, programs the senses.
The snail of thinking pulls low pain through the chest.
And the body is open, undressed and defenseless. And people?
Their faces are blurred. All the same…
Will not be behind the shell of consciousness. Who's there, what's there?
Ham. Gold or gilding there?
He doesn't owe you anything,
The destroyers of their own temple,
Hammam.
You have to live somehow. Meaningful something
externally
to do.
Don't drink, of course.
Stay men
Don’t allow yourself to laugh for no reason.
In the twilight alone, talking to yourself,
No one around.
The sole of fate is hidden from view,
From the windows.
You find it funny…
Blind eyes…
Where are you…
walk…
People? ..
