Раніца, смогавае сонца ўздымаецца
Гарадская плынь ніколі не спыняецца
Шэрыя думкі на шэрых тварах
Адбітак надзей , дый спробаў няўдалых
І ён адзін з гэтых
Так сама імкнецца
Зліваецца з масай людской мітусні
Але яго сэрца у два бакі рвецца
Бо цепліць ўспамін пра былыя гады
Лагодны світанак ўздымаецца ціха
Сонца нясмела кранае зямлю
Ранішнім промнем абуджана ніва
І тая дзяўчына якую люблю
Чароўныя вочы глядзелі ласкава
Баяўся пры людзях яе я спаткаць
Яна ў валасы мне валошкі ўплятала
Шкада, што тады я не здолеў сказаць…
Але няма былога
Што была не змяніць
Вада ўцякае скора
Яе не супыніць
::: З-пад белага камушыка
Вадзіца бяжала
Вой ля вой ля вой лялюшкі
Вадзіца бяжала
Там мілая бель бяліла туга выжымала
Вой ля вой ля вой лялюшкі
Туга выжымала
Апускаюцца рукі ў душы спусташэнне
Няма хлопцу шчасця ў гарадскім летуценні
Няма асалоды ў штодзенных забавах
У жыцці па разліку, гламурных дамах
Навокал усё абрыдла, зусім не шкрабецца
Нязграбна ён рушыць праз аднастайны натоўп
Штодзеннай атрутай адзінота здаецца
Здаецца марудным яго кожны крок
Прад вачыма ўстае твой вобраз каханы
Я ў хату зайду ды цябе абдыму
Толькі не зразумею чаму ты не рада
За табою прыехаў, без цябе не пайду
Паніклі да долу блакітныя вочы
-Цябе я чакала, табою жыву.
І я зразумеў гэты погляд дзявочы
-Прабач, не зумею… прабач, не змагу ….
Але няма былога
Што была не змяніць
Вада ўцякае скора
Яе не супыніць
In the morning, the smog of the sun rises
The urban flow never stops
Gray thoughts on gray faces
Reflection of hopes, and attempts of failures
And he's one of those
So she tries
It merges with the mass of human turmoil
But his heart is torn in two directions
Because it keeps the memories of years past warm
The meek dawn rises quietly
The sun timidly touches the earth
Cornfield awakened in the morning
And the girl I love
Charming eyes looked kindly
I was afraid of her people I would meet
She braided my hair
Too bad I couldn't say then…
But there is no former
Which was not to change
The water runs away soon
Don't stop her
::: From under the white whip
The water ran
Howling at howling at howling of a baby doll
The water ran
There the sweet whiteness of whiteness squeezed longingly
Howling at howling at howling of a baby doll
Longing squeezed
Immerse your hands in the soul of devastation
No luck for the guy in the city dream
No pleasure in daily entertainment
In life by calculation, glamorous homes
Everything is boring around, not scratching at all
He awkwardly moves through a homogeneous crowd
Loneliness seems a daily poison
It seems slow every step of the way
Your beloved image stands before your eyes
I will go into the house and give you a hug
Just don't understand why you're not happy
I came for you, I will not go without you
Blue eyes dropped to the bottom
-I waited for you, I live for you.
And I understood this look as a girl
-I'm sorry, I can't ... I'm sorry, I can't ....
But there is no former
Which was not to change
The water runs away soon
Don't stop her
