րի', իմ սոխա'կ, թո'ղ պարտեզ, մերին,
Տաղերով քո'ւն բեր տղիս աչերին.
Բայց նա լալիս է, դու, սոխա'կ, մի' գալ.
Իմ որդին չուզե տիրացու դառնալ:
Ե'կ, աբեղաձա'գ, թող արտ ու արոտ,
Օրորե' տղիս, քնի է կարոտ.
Բայց նա լալիս է, դու, ձագո'ւկ, մի' գալ,
Իմ որդին չուզե աբեղա դառնալ:
Թո'ղ որսդ, արի', քաջասի'րտ բազե,
Քու երգը գուցե իմ որդին կուզե...
Բազեն որ եկավ' որդիս լռեցավ,
Ռազմի երգերի ձայնով քնեցավ:
приди, мой соловей, пусть сад будет нашим,
Донесите свои слова до глаз моего сына.
А он плачет, ты, Шловак, не приходи.
Мой сын не хочет стать мастером.
Приди, абегаза'г, оставь поля и пастбища,
Спи, сынок, я скучаю по сну.
А она плачет, ты, щенок, не подходи.
Мой сын не хочет становиться бегхой.
Пусть твоя добыча придет, храбрый ястреб,
Возможно, моему сыну понравится ваша песня...
Когда прилетел ястреб, мой сын замолчал.
Он заснул под звуки военных песен.
