Ցայգածաղիկ
Դո՞ւ էիր, թէ՞ քո ուրւականն էր լուրթ,
Այնտեղ, որ ափի-ծովի սահմանին
Ծնւում էր երազ,
Վարսերը դրած
Իրականութեան մահճի սաւանին։
Դո՞ւ էիր իրաւ, քո սիլւե՞տն էր պարզ,
Որ զեփիւռի պէս, արծաթ կածանին,
Մարմնաւորում էր՝
Բիւր ցայգածաղկի,
Գիշերւայ զովի
Բոյրերը անդարձ
Ու նւագի հետ
Անցնում անհունին։
Արդէն խօսել եմ
Սիրոյ առեղծւած ծնունդի մասին
Եւ գիտեմ, որ նա
(Սէրը միածին)
Ելել է ծովից.
Թերեւս սկզբում
Ունեցել է կերպ՝ թեփուկի,
ձկան,
մարգարտի, գուցէ
եղել է խեցի.
Ստոյգ է սակայն՝
Դրա համար է սէրը անսահման,
Զի նախահայրը
Ովկիանն է անծիր։
Դո՞ւ էիր, թէ՞ քո ուրւականն էր այն…
Ինձ հետ էլ եղաւ
Կարեւոր մի բան
Առաջին անգամ ծովը տեսնելիս։
Երեւի տեսայ
առաջին անգամ
երկինքը պառկած՝
հրճւան
Tsaygatsaghik
Were you or your son-in-law?
There, on the shore of the sea
A dream was born,
Put the hair
The bed of reality.
Were you right? Was your silo clear?
That, like a breeze, the silver path,
He embodied:
Strawberry flower,
The coolness of the night
The smells are irreversible
And with music
Goes to the bottomless.
I have already spoken
About the mysterious birth of love
And I know he is
(Love at birth)
He came out of the sea.
Probably at the beginning
He had a way of peeling,
fish,
pearl, perhaps
was a shell.
However, it is true:
That's why love is infinite,
Because the ancestor
The ocean is endless.
Were you or was it your ghost?
It happened to me too
Something important
Seeing the sea for the first time.
I probably saw it
first time
lying in the sky:
joy & # 141
