Πάλι ψάχνουμε τι φταίει, που η αγάπη μας δε λέει.
Κι η ζωή μας δεν αλλάζει, απ' τη μπόρα στο χαλάζι.
Όταν λες την μέρα νύχτα και το γέλιο βλέπω πίκρα.
Πάλι φτάσαμε στο τέρμα, μα εγώ στο είπα.
Δεν μιλάμε ίδια γλώσσα, κι ούτε επικοινωνούμε.
Έχουμε περάσει τόσα και σαν ξένοι ακόμα ζούμε.
Δε μιλάμε ίδια γλώσσα, τζάμπα χάνουμε τον χρόνο.
Και να ζήσουμε άλλα τόσα, θα πονάς θα μετανιώνω.
Πάλι φτάσαμε στο τέρμα, πάλι στα συνηθισμένα.
ʼσπρη μέρα δεν χαράζει και το πλοίο μας βουλιάζει.
Όταν λες την μέρα νύχτα και το γέλιο βλέπω πίκρα.
Πάλι φτάσαμε στο τέρμα, μα εγώ στο είπα.
Again we are looking for what is wrong, that our love does not say.
And our life does not change, from the storm to the hail.
When you say day and night and laughter I see bitterness.
We reached the finish line again, but I told you.
We do not speak the same language, nor do we communicate.
We have been through so much and we still live like strangers.
We do not speak the same language, we are wasting time.
And to live so much more, you will hurt I will regret.
We reached the finish line again, again as usual.
White day does not set and our ship sinks.
When you say day and night and laughter I see bitterness.
We reached the finish line again, but I told you.
