קוקט די נאַכט אַרײַן אין פֿענצטער,
פֿאַלט אַ שניי, דער פֿראָסט איז גרויס.
נאָר מײַן מאַמע, אוי, מײַן מאַמע
לאָזט פֿון שטוב מיך נישט אַרויס.
"גיי נישט, - זאָגט זי, - "אין די גאַסן,
וווּ עס טאַנצט אַרום דער האַס!"
כ'האָב דיך, מאַמע, נישט פֿאַרשטאַנען –
און איך בין אַרויס אין גאַס.
קוקט די נאַכט אַרײַן אין פֿענצטער,
הער איך, ווי עס וויינט דער ווינט.
כ'האָב דיך, מאַמע, נישט פֿאַרשטאַנען –
יאָ, איך בין געווען אַ קינד.
שוין פֿאַרבײַ אזוי פֿיל יאָרן,
פֿאַלט אַ שניי, דער פֿראָסט איז גרויס.
ווידער בעט דיך דאָרט אַ מאַמע:
"גיי פֿון שטוב הײַנט נישט אַרויס!"
The night looks in the window,
If a snow falls, the frost is great.
Just my mother, oh, my mother
Don't leave me at home.
"Don't go," she says, "in the streets,
Where it dances around the hatred! "
I don't understand you, mother -
And I'm out in the street.
The night looks in the window,
I hear how the wind is weeping.
I don't understand you, mother -
Yes, I was a kid.
For so many years now,
If a snow falls, the frost is great.
Again, ask a mother:
"Don't leave home today!"
