Як на раку дзеўкі пайшлі,
Як на рацэ вянкі плялі,
Як па рацэ вянкі пускалі,
Так па рацэ вянкі паплылі.
Плыві… Плыві… Плыві… Плыві…
Адна дзеўка пусціла вянок,
А нехта ў вір яго павалок.
І сталі ўсе яе суцяшаць:
Не плач! – А мужа лепш не чакаць.
Жыві… Жыві… Жыві… Жыві…
Згарала ноч, згаралі дзянькі,
Чакала ўсё яго ля ракі,
І ўсё ў ваду глядзела яна,
І быццам рэчкай стала сама.
Вярні… Вярні… Вярні… Вярні…
Ніхто не помніць больш пра яе,
Не кажа ёй, забудзь ці ня вер,
І толькі рэчка боль узяла
І, як вянок, яе прыняла.
Засні… Засні… Засні… Засні…
Як на раку дзеўкі пайшлі…
Плыві….
Як на раку дзеўкі пайшлі…
Жыві….
Як на раку дзеўкі пайшлі…
Вярні….
Як на раку дзеўкі пайшлі…
Засні…
Засні…
Засні…
As the girls went to the river,
As wreaths were woven on the river,
As wreaths were let down the river,
So wreaths floated down the river.
Swim… Swim… Swim… Swim…
One girl let go of the wreath,
And someone in a whirlpool of his roll.
And all began to comfort her:
Don't cry! - And it is better not to wait for the husband.
Live… Live… Live… Live…
The night burned, the days burned,
All was waiting for him by the river,
And she stared at the water,
And as if the river became itself.
True… True… True… True…
No one remembers her anymore,
Don't tell her, forget it or not,
And only the river took the pain
And, like a wreath, she accepted.
Fall asleep… Fall asleep… Fall asleep… Fall asleep…
How did the girls go to the river…
Swim….
How did the girls go to the river…
Live….
How did the girls go to the river…
Return….
How did the girls go to the river…
Fall asleep…
Fall asleep…
Fall asleep…
